กลุ่มสนับสนุนและการแบ่งปันประสบการณ์ | พื้นที่ปลอดภัยสำหรับทุกคน
การพบปะกลุ่มคนที่เข้าใจและพร้อมรับฟังในพื้นที่ปลอดภัยช่วยให้สามารถแบ่งปันประสบการณ์และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คนที่มีประสบการณ์คล้ายคลึงกัน
บทนำภาพ
ความคาดหวัง
เช้าวันหนึ่งที่อากาศสดใส ฉันนั่งดื่มชาร้อน อยู่ที่ระเบียงบ้าน ใจเต้นแรงเหมือนนกน้อยในกรง กำลังจะไปร่วมวงสนทนากลุ่มสนับสนุนเป็นครั้งแรกในชีวิต มือสั่นเล็กน้อยตอนกดส่งข้อความยืนยันการเข้าร่วม ผ่านมาหลายคืนที่คิดหนักว่าจะไปดีไหม แต่ความเหงาและความต้องการพื้นที่ปลอดภัยทำให้ตัดสินใจ
เตรียมสมุดบันทึกและปากกาไว้จดบันทึก ระหว่างทางนั่งรถไฟฟ้าได้ยินเสียงประกาศ ใจลอยคิดไปว่า จะมีใครเข้าใจเราจริงๆ ไหม หรือเราจะเป็นคนแปลกหน้าในวงสนทนานั้น
การดื่มด่ำ
เมื่อก้าวเข้าไปในห้องประชุม รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากรอยยิ้มของอาสาสมัครที่ต้อนรับอย่างเป็นกันเอง เสียงพูดคุยเบาๆ และเสียงหัวเราะช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย
เมื่อถึงเวลาที่ต้องแนะนำตัวเอง รู้สึกโล่งใจที่ได้ระบายความรู้สึกออกมา โดยเฉพาะเมื่อเห็นความเข้าใจจากคนในวง
การไตร่ตรอง
หลังจากจบการพบปะครั้งแรก เดินออกมาสูดอากาศเย็นๆ ยามเย็น รู้สึกเหมือนมีความรู้สึกหนักอึ้งที่แบกมาหลายเดือนค่อยๆ หลุดออกไปทีละน้อย ระหว่างนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน นึกยิ้มเมื่อนึกถึงคำแนะนำดีๆ ที่ได้รับจากสมาชิกท่านหนึ่งในกลุ่ม ที่บอกว่า ว่าการกล้าแสดงออกถึงความอ่อนแอคือความกล้าหาญอย่างหนึ่ง
ตอนนี้สมุดบันทึกเล่มเล็กของฉันมีเบอร์ติดต่อเพื่อนใหม่สองสามคนที่แลกกันไว้ รอคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะได้กลับไปเจอกันอีกครั้งในอาทิตย์หน้า และคราวนี้ฉันอาจจะชวนเพื่อนร่วมงานที่ดูเหมือนกำลังมีปัญหาเหมือนที่ฉันเคยเป็นมาร่วมวงด้วย
- ค้นหากลุ่มสนับสนุนที่เหมาะกับความต้องการของคุณผ่านช่องทางออนไลน์หรือคำแนะนำจากสถานพยาบาลใกล้บ้าน
- ศึกษากฎกติกาการเข้าร่วมและติดต่อผู้จัดงานเพื่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม
- เตรียมใจให้พร้อมสำหรับการฟังอย่างเปิดใจ โดยไม่ต้องกดดันตัวเองว่าต้องพูดถ้ายังไม่พร้อม
- เลือกเรื่องที่อยากแบ่งปันล่วงหน้า อาจจดโน้ตสั้นๆ ไว้ว่าต้องการพูดถึงประเด็นใดบ้าง
- ลองเข้าร่วมอย่างต่อเนื่อง 2-3 ครั้ง เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยและเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน
- เคารพกฎของกลุ่มและความเป็นส่วนตัวของสมาชิกคนอื่นๆ อย่างเคร่งครัด
- หลังจบการพบปะแต่ละครั้ง ลองทบทวนความรู้สึกและบันทึกสิ่งที่ได้เรียนรู้ลงในสมุดบันทึก